دى دنيا امنا الغولة ، بقلم / عبده جمعه

أنا عمرى ما خنت الناس

و أحس الكلمة جوايا بميت أحساس

دى دنيا فيها كل الناس

كتير أصناف

لا انا ظالم و لا هوال

ولا كنت فى يوم بنخاف

لا أنا عاقل و لا مجنون

و لا مدعى للحكمة ولا مفتون

ده انا رأيى بيتشكل من الدنيا

و مـ المضمــــــــــــون

ساعات بنوزن الكلمة بألف ميزان

وساعات الشعرة من راسك

ما تتائل بأى ميزان

ساعات تكون كلك على بعضك

ما تستاهل نظرة عين

فى ناس شغاله لـــ هم الناس

وناس بتسرق الاحساس

فى ناس عايشها برصانة

وقلب كبير

وناس هوايتها فى الضحكة وفى التلوين

وناس مرقه وناس صلصه

وناس هايصه و ناس لايصه

وناس بتاكلها بمزاجها

وناس بالشوطة والترقيص

وناس بتاكلها فى حكاية و فى رواية

وناس بتاكلها بالشلاليط

وده عامل وده فلاح

وده مرتاح و ده شبعان

وغيره جعان

دعاه لربه يهز الكون

ما شاف مــ الدنيا بر أمان

دى دنيا بجد ملعونة

بتدبح ناس بسكينة

حدودها بجد مسنونة

تدوخنا يا لمونة

تقول عاقلة دى مجنونة

وناس قمة فى الابداع

وناس تايهه فى الاقناع

وناس لابسالى ألف قناع

وناس بتشكل الكلمة

بحرف نابع مــــ التخوين

وناس قاعدة وناس واقفة

وده بيجرى ، وده بيمشى ، و ده بيحبى

وناس بتجيب لها بوصلة

وبرضه تايهه فى العناوين

وناس تلاقيها ساعات حرة

وجوه قلوبها في زنازين

وناس عاجزة عن التعبير

وناس عاجزة عن الموقف

وناس ملهاش فى التغيير

وناس مقسومة فى السكة

ولا يتشكل لها رسمة

وناس ملامحها واخدها ما بين الاتنين

وده عاقل وده وسطى و دول مجانين

وناس بتحاول تعمل لها

وقفة بألف ضمير

وناس خايفة من البسمة

وناس هوايتها فى التكشير

وناس سنها صغير

وكلمتها من المناخير

وناس حلمها اتحير

وناس مبدأها يتغير

بتلويحه بعشره جنيه

وناس حربايه فى الموقف

ليها فى اللحظة كده ميت لون

وناس خايفه وناس هايفة

وناس تلاقيها ساعة الجد رجالة

حتى لو بترتدى الفساتين

وناس زيك و ناس شبهك

وناس تتنطط على الاحبال

وناس مالها فى اى وصال

وناس حيه و مقتولة

وناس قلوبها مقفولة

وناس مـ الجودة معموله

نهايه الكلمة و القوله

دى دنيا امنا الغولة