صياد بقلــــــم / عادل عبد الغنى عبد الحميد
صياد
صياد والحمل زاد وكسرنى
بارمى همومى وحملى على ربى
من الفجر أقوم أدور على رزقى
عينى على الشمس لأجل تواسى وتدفى
ارمى الشبك قلبى انشبك وتعبني
يعلى عليا الموج اخاف ليخطفنى
ما أنا حظى قليل لآ بيزيد ولا بيكفى
مكتوب عليا يا بحر فى الهوى ابكى
لو كان حبيبي صح كأن رحم ضعفي
باشكى ليك يا موج لوعتى وجرحى
يمكن أصعب عليه وييجى يصالحنى
ولا أنا خلاص راحت ساعات فرحى
ما أنا كنت راضى بدنيتى وعيشتى
قافل على قلبى جوه عينى وضلعى
لا كنت بأحب ولا عايز هوى لحبى
لكن النوه لما تيجى بتخلص على طيبتى
كان هو الهوا والميه وخانى يا بحرى
خلص عليا وعليك على خيوط شبكى
يا بحر
يا بحر يا أبو البحور
انتى صاحبى وحبيبى
لا فى يوم منعتنى عنك
ولا رضيت بتعذيبى
شايل فى قلبى جرح
من روحى وحبيبى
كنت بادعى واقول
يا رب يبقى نصيبى
قائده فى قلبى النار
من جرحى وطبيبى
فى كل حب ليا
ألقى الحزن قريبى
معلش يا قلبى
جرحك ده ذنبى
اعمل ايه فى قلبى
ماتقولى يا صاحبى
رد البحر وقال
معلش يا صاحبي
أبعد بعيد وانساه
خليك هنا جنبى
وأنا زيك مجروح
فى حبى وعشقى
يا صياد الهوى
افهم خلاص وامشى
جرح الحبيب يا صاحبى
ولا له دوا
ولا طبيب يشفي
تمت
ليست هناك تعليقات