مليون ضحكة مش كافية ، بقلم / ايمان صابر

ومليون ضحكة مش كافية

وماشية الدنيا بالعافية

وازمة فى ازمة بتعدى

ولا مرة الزمن عندى

وقف مرة وباس يدى

ولا مسح لى دمعية

يابخت المر من بختى

ومن حظى ودة نصيبى

ومليون ضحكة مش كافية

وشكل الضحكة مش راضية

تخبط لحظة على بابى

تجبلى مرة احبابى

اهات بنعيش نموت فيها

ونفسى فى ضحكة مرسومة

على وش وليد

يدوبك لسة فى اللفة

ماشية فى طابور الحياة

والموت فى كل اتجاة

واللى النهاردة اتولد

بكرة نزور قبره

واهى كلها مسافات

ودق ع البيبان

دقة تقول الحياة

لسة فى اول يوم

طريق واجل معلوم

نجى الحياة بورقة

تشهد وجودناو وفتنا

وباب يدوب ينفتح

ونعيش فى وسط الحياة

وباب ندوقه بايدنا

مكتوب فى يوم لينا

ننزل م الحصان الزمن

وينفتح لك باب

سبحة فى ايد تنفرط

وتنكتب ذكرة

ادى الحياة كلها

كله باجل معلوم

ندخلها بلا هدوم

ونسيبها بلا هدوم