الحب عندي ، بقلم / أمل السيد

ماتت فى قلبي ضحكتي

شوفت هناي فى وحدتي

وبعدت أنا

عن كل أهلي وعزوتي

وعشت هنا

اداوى جرحي بمحنتي

تسمع آذاني شكوتي

تمسح ايديا دمعتي

وتضمني من برد ليلي مخدتي

رحت فين يا بهجتي

سيباني تايهة فى دنيتي

لانا قادرة احس بفرحتي

ولا قادرة ارجع للطريق

اللى بعتني لغربتي

مش هى ديه نفس العيون

اللى خدتني للجنون

مش هى ديه نفس الايدين

اللى ضمت قلبي الحنون

مش هو ده نفس الحنان

اللى اسرني فى الشجون

فين راحت النظرة الحنونة

من عنيك

فين راحت الضمة الامينة

بين ايديك

فين راحت الرحمة اللى كانت

ساجدة ليك

فين راحت الراحة اللى عاشت

طايرة بيك

يا حبيبي

تفتكر ممكن يعيش الحب

من غير حنان

ولا الهوى ممكن يزوره الجرح

فى المكان

ليه القسا على الحبيب ديما

يلازم الامان

ليه الجراح والوحدة اخرة

اللى كان

ابدا حبيبي مش أنا

ولا انت حبي ولا الهنا

والشكوى منك والضنا

عشان نسيت انك حبيب

بس افتكرت انك إمام

عايش بروح سابقة الزمان

عندك عزيمة ومش جبان

اما انا

عندي الزمان كلمة تداويه وتفرحه

وبكلمة قاسية تقتله وتكسره وتجرحه

عندي الزمان ملهوش وجود

غير فى العيون اللى تجود

بالصدق ممزوج بالوفا

عندي الدفا مهش غطا

ولا شمس حارة فى الفضا

ولا نار تزيد تولد شفا

عندي الدفا ايدين بتمسح

فى الجفا

قلوب بيعرفها الوفا

حبيب بيحكى بعلو صوته

مش حبيب فى الخفا

ولا عمر يجرى فى الانتظار

ولا كلمة عالقة فى الفنار

ولا عشق قاطع تذكرة

وغرامه راكب القطار

ولا طوق ولابس اسورة

ومسمى نفسه انكسار

الحب عندي ليل طويل

عمره ما يستنى النهار

الحب عندي معجزة

عايشة فى عمار

الحب عندي شجرة

طرحة نور ونار

الحب عندي باقى

ما يعرف يعنى ايه

اعتذار